Լրացրո՛ւ բաց թողնված տառերը՝ օ կամ ո, խմբավորի՛ր նույնարմատ և նույնածանց բառերը։
Տներեն, խստորեն, խորամանկորեն, օրինապահ, վեհորեն, ընդօրինակել, փարթամորեն, աշխուժորեն, հմտորեն, մեղմորեն, կոպտորեն, անօրեն, տնորինել։
Լրացրո՛ւ բաց թողնված տառերը՝ օ կամ ո։
Փղոսկր, անձրևորդ, անոգնական, փոքրոգի, մթնոլորտ, նորաոճ, թռչնորս, թթողի, քաղցրօրոր, հնաոճ, կողոսկր, սարդոստայն, վաղորոք, եռոտանի, կրթոջախ, միոտանի, ոսկեզոծ, հայորդի, գիշերոթիկ, անողորմ, վատորակ, ամենաորոշակի, արագոտն, ջրորհնեք, արծաթազ-ոծ։
Լրացրո՛ւ բաց թողնված տառերը՝ օ, ո կամ վո։
ողջույն, ոսկոր, օթևան, անօգուտ, գանգոսկր, կատաղ-որեն, վողորկ, օդապարիկ, անօդ, անոթ, տարօրինակ, օրորոց, անոթի, պարզորոշ, վորմնադիր, որըստորե, ճռողյուն, օձիք, բարորություն, հնգորյակ, միջորեական, վոլեյբոլ, քաջորդի, շաբաթօրյակ, օազիս, ականջող։
Գրի՛ր է-ով և ե-ով սկսվող տասական բառ։
Էշ,Էավշկ,էորապտոր,էկվադոր,էնդրյուսարխ,էստոնյա,էլեն,էլի,էշավարի,էստոնյական:
Ելակ,երգ,երակ,երոկու,երեք,երերալ,երեսուն,երեսունհինգ,երկուսուկես,երազ,երազանք:
Կարդա՛ հեքիաթը՝ դուրս գրելով գրությամբ և արտասանությամբ տարբերվող բառերը։
Երկիր, որտեղ բոլոր մարդիկ կարագից են
Մի անգամ մեծ ճամփորդ Անբան Ջովանինոն հայտնվեց մի երկում, որտեղ բոլոր մարդիկ կարագից էին: Արևից նրանք հալչում էին ու այդ պատճառով ստիպված էին անընդհատ ստվերում լինել և թաքնվել սառը տեղերում: Նրանց քաղաքում սովորական տների փոխարեն հսկա սառնարաններ էին: Ջովանինոն քայլում էր այդ տարօրինակ քաղաքի փողոցներով: Մարդիկ կանգնած էին իրենց սառնարան-տան պատուհանների մոտ՝ գլխներին սառցե սրվակներ դրած: Բոլոր սառնարանների դռներին հեռախոս էր կախած, որով հնարավոր էր խոսել տան բնակիչների հետ:
_Բարև,-ասաց Ջովանինոն՝ վերցնելով սառնարաններից մեկի հեռախոսը:
_ Բարև,-պատասխանեցին ներսից:
_Ո՞վ է խոսում,-հարցրեց Ջովանինոն:
-Այն երկրի թագավորը, որի բոլոր բնակիչները կարագից են: Ինձ հարել են ամենաբարձր տեսակի սերուցքից, որ ստացել են շվեյցարական կովերի կաթից: Դուք ուշադրություն դարձրեցի՞ք իմ սառնարանին:
_Ոչ, իսկ ի՞նչ կա որ: Հա՜, հասկացա: Այն մաքուր ոսկուց է… Իսկ ի՞նչ է, Դուք այդպես էլ դրա միջից դուրս չե՞ք գալիս:
_ Չէ՜, ինչու, մեկ-մեկ դուրս եմ գալիս: Ձմռանը: Երբ ուժեղ սառնամանիք է լինում: Սահում եմ սառցե մեքենայով:
_Իսկ եթե Ձերդ մեծության սահելու ժամանակ արևը դուրս գա՞…Ինչ կլինի այդ ժամանակ:
_Չի կարող արևը դուրս գալ: Դա արգելված է: Ես անմիջապես կհրամայեի իմ զինվորներին նրան բանտ նստեցնել;
_ Չէ՜ մի, բանտ,-բարկացավ Ջովանինոն, գցեց ծխամորճը և գնաց ուրիշ երկրներում ճամփորդելու:
Հեքիաթին նոր ավարտ հորինի՛ր։
Հետո փոխեց որոշումը ,և ետ գնաց մի մեծ գերանդի ձեռքին: Մի սպրիչ որի մեջ լցրած էր մի «Կոնտոստիաս մոստաս պիաս-միաս պուսոսիսկիդիույնամ»-ից մի քանի լիտր թույն: (Այս հեքիաթում թույն ասելով նկատի ունեմ լավ բան): Նա այդ թույնով սրսկեց բոլոր կարագե մարդկանց,և նրանք կարողացան ման գալ արևի տակով: