Հունվարյան ձմեռաին ճամբար

Ես շատ եմ սիրում այս ճամբարը և ես ճաբարին վերաբերվում եմ  շատ լավ: Սիրում եմ իմ ջոկատը: Եվ օգնում եմ ուրիշ ջոկատներին չանել այն , ինչը պետք է չանել:

Ճամբարը շատ-շատ է տարբերվում մեր սովորական առորյաից: Տարբերվում է նրանով , որ նախ բաժանվել ենք ջոկատների, նշեմ նաև , որ ես ընկել եմ երրորդ ջոկատ , և իմ ջոկատի ղեկավարներն են: Արմինե Աբրահամյանը և Անուշ Դավթյանը:  Եվ ինձ համար Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրը , ամբողջությամբ փոխվել է: Առանձնապես շատ առավելություն չունի, առավելությունն այն է , որ այսպես ավելի հավես է, ուրիշ առավելություն ինձ համար չկա: Ինձ ամենից շատ այն է գրավում, որ այսպես կռիվները դադարել են: Եվ նաև ասեմ , որ շատ լավ է, որ բաժանվել ենք խմբերի: Եվ ամենից լավն այն է , որ իրար հետ ենք ծանոթանում, և ուրիշ ընկերներ ենք ունենում: Ես իմ ճամբարաին օրակարգում կփոխեի որ ամեն օր երեք ժամ մայրենի ունենան , իսկ մնացած ժամենը մինչև երկարորյան, ռոբոտաշի, նություն, ավելի ճիշտ ընտրություն: Ես իմ ընտրությունը Robotix-եմ ընտրել:  Ես երկարորյաի ջոկատավարներին խորհուրդ կտամ ,որ չար պահած երեխաներին չգովեն այլ գոնե մի քիչ պատժեն: Իսկ մնացած , ես ասելու բան չունեմ , իրանցից լավ ուսուցիչ աշխարհում ոչ մի տեղ չեք գտնի: Երբ ճամբարը սկսված էր, ես բանից տեղյակ չեի, և երբ եկա դպրոց նոր հասկացա: Եվ եոս ուզում եմ , որ դուք միշտ բանից տեղյակ լինեք:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *