Իմ ճամփորդությունը դեպի Ապարան

Մենք գնացել էինք Ապարան ճամբորդության: Այս ճամփորդությանս միացավ նաև մայրիկս, ես շատ ուրախացա։ Այնտեղ շատ-շատ ձյուն կար, այնքան շատ ,որ իմ մարմնի կեսը մտնում էր ձյան տակ:

Այնտեղ շատ լավ անցավ: Մենք սահնակ քշեցինք , ձնագնդիկ խաղացինք:

Մենք որոշեցինք ,աղջիկներին սահնակներով տանել մինչև մեր սարքած ձնեմարդի մոտ, և ետ բերել: Մենք որոշել էինք գնալ Զառ գյուղ, բայց մեր վարորդը ասաց, որ այնտեղ գրեթե  ձյուն չկա: Մենք ավտոբուսում  մեր տղերքով սկսեցինք խոսել կարևոր բաներից:

Այնտեղ շատ հաճելի էր: Մեզնից շատերի մոտ այնպիսի տպաորություն էր, որ կարծես առաջին անգամ էինք ձյուն տեսնում: Մենք շատ ուրախացանք, որ ձյունը սղլիկ էր: Մենք կարում էինք շատ արագ սահել: Միակ վատ բանն այն էր, որ մեր դասարանի են չլսող Աշոտը ,հեռախոսը կորցրեց: Ճամփհորդության օրը իմ փոքր եղբոր ծնունդն էր:

Մենք հենց մտանք դասարան միանգամից հանեցինք մեր թաց շորերը ,և խառը առանց հասկանալու ում շորն ենք հագնում արագ հագանք: Հետո թեյ խմեցինք և խաչապուրի կերանք:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *